Pierwsza Polska Wyprawa do Oazy Bungera miała miejsce w roku 1958. Jej celem było przejęcie Stacji Oazis od ZSRR. Wyprawa wypłynęła z Gdyni 24 grudnia 1958 roku na statku MS „Michaił Kalinin” wraz z uczestnikami 4. Radzieckiej Wyprawy Antarktycznej. W skład polskiej grupy weszło siedem osób: Wojciech Krzemiński (kierownik, geofizyk), Czesław Centkiewicz (elektryk, pisarz), Janusz Śledziński (geodeta), Zbigniew Ząbek (geodeta), Maciej Zalewski (geofizyk), Czesław Nowicki (dziennikarz), Stefan Zbigniew Różycki (polarnik i geolog), który jako przedstawiciel Polskiej Akademii Nauk (PAN) brał udział w przekazaniu Stacji Oazis od strony formalnej. Wyprawie towarzyszyła również Alina Centkiewicz (pisarka, stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki), która jednak do Stacji Dobrowolskiego nie dotarła.
Dnia 23 stycznia 1959 roku, w Oazie Bungera, miała miejsce uroczystość przekazania Stacji Oazis. Zmieniono jej nazwę, a nowym patronem Stacji został Antoni Bolesław Dobrowolski, który był geofizykiem, meteorologiem i jednym z dwóch pierwszych Polaków, obok Henryka Arctowskiego, którzy spędzili antarktyczną zimę w ramach Pierwszej Belgijskiej Wyprawy na statku „Belgica” (1897-1899).
Kolejna grupa polskich badaczy zawitała na kilka dni do Oazy Bungera w styczniu 1966 roku. Byli to geofizycy Maciej Zalewski (kierownik wyprawy), Adam Kuchciński i Ryszard Czajkowski, którzy prowadzili program badawczy ustalony przez PAN i zimowali w Stacji Mołodziożnaja w ramach 11. Radzieckiej Wyprawy Antarktycznej. Wraz z nimi przybyli do Stacji geofizyk Janusz Molski i moskiewski korespondent PAP Bronisław Majtczak, będący na Antarktydzie w sezonie letnim.
Pod koniec 1978 roku wypłynęła z Polski na statku MS „Zawichost” czternastoosobowa wyprawa naukowa PAN pod kierownictwem Wojciecha Krzemińskiego. Jej celem było wznowienie prac badawczych w Stacji im. A.B. Dobrowolskiego. Grupę naukową wyprawy tworzyli Zbigniew Battke (aerofotogrametra), Gabriel Wójcik (zastępca kierownika, klimatolog), Edward Wiśniewski (geomorfolog), geodeci: Andrzej Pachuta, Jan Cisak i Seweryn Mroczek, a także Zbigniew Kowalewski (zastępca kierownika do spraw technicznych), Bronisław Świetlicki (lekarz), Janusz Gumiński (radiotelegrafista), Czesław Opoka (pilot) oraz trzech mechaników lotniczych: Janusz Mazur, Zdzisław Stochniał i Maciej Tałałas. Wśród osiągnięć ekspedycji należy wskazać wykonanie zdjęć z polskiego śmigłowca Mi-2, które posłużyły Zbigniewowi Battke do sporządzenia mapy okolic Stacji oraz opracowania naukowe z zakresu geodezji, geofizyki, geomorfologii i klimatologii. Polacy spędzili w Oazie Bungera około miesiąca. Była to ostatnia do tej pory Polska Wyprawa Naukowa do Stacji im. A.B. Dobrowolskiego.
W 1987 roku korzystali z niej Rosjanie podczas budowy stacji Oazis-2, która powstała w Oazie Bungera około 200 metrów na zachód od Stacji Dobrowolskiego, a dwa lata później przez 65 dni pracowało w tym miejscu dwóch polskich biologów, Krzysztof Filcek i Krzysztof Zieliński z Zakładu Biologii Antarktyki PAN, uczestników wyprawy rosyjskiej. Jednak wyprawa ta korzystała już z nowej Stacji Oazis-2.
Od tego czasu Stacja im. A.B. Dobrowolskiego jest nieużytkowana i była odwiedzana tylko sporadycznie przez międzynarodowe zespoły, m.in. Australijską Dywizję Antarktyczną (AAD) w latach 2010 oraz w sezonie 2013/2014, a także przez Rosyjski Instytut Badawczy Arktyki i Antarktyki (AARI), którego wyprawy działają w Oazie Bungera w oparciu o Rosyjską Stację Oazis-2.